Biraz önce dışarıdan kulağıma patlama sesleri geldi. İçimi bir korku sardı, Filistin, Irak, Lübnan ve daha bugün Gazze'de olan kardeşlerim geldi hemen aklıma. Benim duyduğum bu sesler, düğün, bayram yada bilmem ne sebepten dolayı havaya atılan havai fişeğinin sesiydi. İnsanların eğlenmek için dünyanın parası vererek yaptıkları, havaya attıkları bir bombanın sesi. Böyle olduğunu bildiğim halde yinede korktum. Gerçek bir bombanın sesini hiç duymadım, bunun gerçek olmadığını bildiğim halde yinede korktum. Evimin tepesine inmiyeceğini bildiğim halde yinede korktum. Bana her hangi bir zarar vermiyeceğini bildiğim halde yinede korktum. Ve düşündüm!!! Ya kardeşlerim ne yapıyor? Hiç beklemedikleri bir anda (çarşıda, işte, okulda, evde, veya uykuda) bu sesi duyduklarında. Onların duyduğu bu sesler gerçek bir bombaya ait ve kiminin evinin tepesine kiminin bedenine isabet eden gerçek bombalar... Onların korkusunu ben asla bilemem... Çünkü havai fişeğinin sesi dışında başka bir ses duymadım çok şükür ki
Böyle bir hayatı yaşamak nasıl bişey Rab'bım, her gün kargaşa, her gün acı, her gün yokluk ve her gün savaş. İnsanlar, neredeyse hiç denecek kadar az "huzur" buluyorlar yaşadıkları böyle bir hayat'ta. Ben bunu sadece bu gecemi hatırladım, bombanın benim evimede düşebileceğini düşündüğümde.
Hayır, Elhamdülillah ki hayır. Her dua'mda değil. Çünki bazen tembellik edip yada zaman olmadığı için yada çok kısa bişeyler söylediğim, zamanların dışında, Allah şahid ki onları hiç unutmuyorum. Ve Allah'ın izniyle hiç zamanda unutmıcam. Benim başıma da aynı şeyin gelebileceği ihtimalının dışında. Onları sevdiğim için...
Böyle bir hayatı yaşamak nasıl bişey Rabbım,
Ben bunu bilmiyorum senin lütfunla Rab'bım
Ve kardeşlerimin de bilmesini yada yaşamasını istemiyorum Rab'bım
Delikız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder