İlk Hikayem; Rüya

RÜYA

Teyzemin uykusu kaçmak istediği zaman sokağın başında kendisini bekleyen sarı bir vosvosa binip giderdi benim hayalimde. Gecenin karanlığında sapsarı parıldayan rengi ile vosvos o çok tatlı uykuyu alıp kaçardı benim bilmediğim ve teyzemin gitmesini istemediği ama öyle sanıyorum ki kendisini çok mutlu hissedeceği bir yere.

* * *
Fuat gecenin çoğunu dışarıda geçirdiğinden yorgun halde eve geldi. Hemen odasına girdi. Yatıp uyumak, kaybolup gitmek istiyordu. Birkaç gündür böyle hissediyor ve yaşadığı bu huzursuzluğun sebebini bilemiyordu. Koltuğa oturdu. Düşündü. Sorunsuz hayatında pürüz çıkartmaya çalışmak mıydı yaptığı. Hayır. İçindeki duygu ve düşüncelerden sıkıldı. Dışarıdan gelen sesleri dinlemeye çalıştı. Gökyüzünde çığlık atan martıdan başka, gecenin ilerlemiş bu saatinde sokağın tenhalığının sesi vardı sadece. Sonra uzaktan hızla yaklaşan otomobilin sesini duydu. Belki evine gitmek için acele eden biriydi de işi bu saatlere kadar uzadığından böyle geç kalmıştı. Acelesinin sebebi, bir an önce huzur bulacağı yerde olma isteği miydi. Sesini duyduğu martıyı hayal etti sonra, bembeyaz, siyahın içinde. Ve bir otomobil daha, durdu…

* * *
Evden çıkıp merdivenleri hızla inen Fuat kendini güneşin sokağı, evleri, ağaçları, şenlendirdiği güzel bir günün ortasında buldu. Gölge olmayan yerlerde neşe ve hareketlilik vardı. Sokak, geceden kalma kimsesizliğini işine ve okuluna giden insanların sahipliğine bırakmıştı. Evlerin kapalı olan perde ve pencereleri açılmaya başlamış, içeriye sabahın tazeliği doluyordu. Ağaçların dallarını kendilerine ev edinmiş kuşlar, ışığın ilk yansımasıyla çoktan uçmuş, geride, sakın esen rüzgârla, yaprakların nazlanışı kalmıştı. Bunları seyrederken, Fuat neden dışarı çıktığını unuttu ama yine de yürümeye devam etti. Bildiği ev ve dükkânları geçerken, kapısının üzerindeki tabelada -geç olmadan- diye yazan yeri fark etti. Bu dükkân yeni mi açıldı diye düşündü. Merak ettiği bu yeri görmek istedi ve içeri girdi.

* * *
Hafifçe aralandı gözkapakları. Odasındaydı. Bir otomobilin çalıştığını duydu ve tekrar kapandı gözleri… Bulunduğu yerde, yaptığı işten başka hiçbir şeyle ilgilenmeyen bir adam vardı. Gitmek için hazırlık yapıyordu. Onun üzerinde gördüğü doğrultuya takıldı Fuat. Konuğunun ilgisini fark eden adam “Binin” dedi ve sustu. Fuat binilecek bir şey göremiyor ama onunla gitmeği de çok istiyordu. Daha söyleyecek sözü olmalı diye düşünürken, dışarıda hareket eden aracın sesini duydu yine.

* * *

Fuat gözlerini açtığında koltukta uyumuş olduğunu fark etti. Biraz şaşkın ama hissettiği rahatlık duygusuyla etrafına bakındı. Gördüğü bir rüya mıydı. Kalkıp pencereye doğru gitti. Karanlık sokakta kimse yoktu. Yolun sonundan köşeyi dönen sarı bir vosvosun dışında.

* * *

Teyzemin uykusu çok geç geldi. Duyduğu mutluluktan, uykusunun neden kaçtığını ve niye bu kadar geciktiğini pek düşünmedi. Uzandığı kanepede hemen derin bir uykuya daldı.


şehvar 5

Delikız