PEYGAMBERİMİZ'İN ŞEMAİLİ

Güzel Ahlakı:Peygamber Efendimizin insanlığa gönderiliş sebebi, kendi ifadeleri ile “güzel ahlakı tamamlamak” yani insanlığın iç mimarisini ıslah etmek içindir.
Resülullah Efendimiz; her zaman güler yüzlü, yumuşak huylu ve alçak gönüllü idiler. Hoşlanmadığı şeyleri görmezlikten gelir kendisinden beklentisi olan kimseleri asla hayal kırıklığına uğratmaz ve onları, isteklerinden tamamen mahrum bırakmazdı.
Üç şeyden titizlikle uzak dururlardı: Ağız kavgası, boş boğazlık ve malayanı!. Şu üç husustanda titizlikle sakınırlardı: Hiç kimseyi kötülemezler, kınamaz ve hiç kimsenin aybı ile gizli taraflarını öğrenmeye çalışmazlardı.

Giyim Tarzı: “Peygamber efendimiz bize; elde edebildiğimizin en iyisini giymemizi ve bulabildiğimiz en hoş kokuları sürmemizi emrederdi”
Hazreti Peygamber’in kıyafetleri şu parça ve çeşitlerden oluşmaktadır: Başlarına sarık sararlardı.Üstlerine giydikleri elbiseleri de -umumiyetle- iki parça olup; üst parçalarına riba, alt parçalarına ise izar denirdi.Kamis ismi verilen önü kapalı entari gibi uzun gömlek giymeyi ise daha fazla tercih ederlerdi. Gerektiği zaman bunların üzerine; cübbe, aba, bürde gibi adlar verilen hırka nev’in den bir kıyafet giydikleride olurdu. Ayaklarına giydikleri ayakkabı çeşidi ise; na’leyn adı verilen sandal tipi pabuçla, huffeyn denen potin veya mest tipi ayakkabılardır. Resulullah Efendimiz giydikleri elbisede her hangi bir renk üzerinde ısrar etmemişlerdir. Beyaz, siyah, sarı, yeşil ve kırmızı renklerden yapılmış elbiseleri çeşitli zamanlarda giymişlerdir. Kendileri iklim icabı beyaz rengi tercih ederlerdi. Pamuktan yapılmış giyecekler yanında yünden yapılmış giyecekler giydikleride olmuştur.
Hazreti Peygamber, cuma ve bayramlarda , yerli ve yabancı heyetleri kabul ettikleri zamanlarda, resmi kıyafet diyebileceğimiz özel bir kıyafet de kullanmışlardır. Peygamber Efendimiz, yeme ve içmede olduğu gibi, giyinmede de şu hususların titizlikle dikkatten uzak tutulmamasını tavsiye etmişlerdir: “Ey Müminler gönlünüzce yiyiniz, içiniz, giyininiz ve Allah yolunda sarfediniz. Ancak israfa veya kibir ve gurura kaçmayınız.”

Konuşma Tarzları: Söze, Allah’ın adını söyleyerek başlar ve yine Onun ismini anarak konuşmasını bitirirlerdi. Az söz ile çok mana ifade edecek şekilde konuşurlardı; cevamiul-kelim idiler. Mübarek sözlerinin hepsi bir gerçeği ifade ederdi. Sözlerinde ne bir fazlalık, ne de bir eksiklik olurdu. Konuşurken muhatabına ne kaba davranır, ne de hakaret ederdi.

Ali Yardım/"Peygamberimiz'in Şemaili" Kitabından